سهم

آرامم
و این آرامش
سهم اعتماد من به توست....

رنگ

در هیاهوی هزار رنگ
آرزوهایم
که بی رنگ می شوی
دلم
به اندازه ی
وسیع ترین اقیانوس هستی
بهانه باران
می گیرد...

کوک کن

کوک کن ساعت دلت را
تا به اندیشه خورشید
آفتاب را
غافلگیر کنی
و چشمانت طلوع کنند
به نگاه آسمانیش
تا دلت
سرشار شود
از عطر ناب عاشقی

وقتی من شعر می گویم....

امید من تویی
 ولی جدا ز من
دستی بده تکان
 حرفی برای من
ای شور زندگی
ای جان عاشقی
....

البته اولش رو اون گفت من اصلاحش کردم شد شعر من :)

انعکاس

باید وضو بگیرم
از هر آنچه
انعکاس لبخند تو نیست
باید وضو بگیرم
در اجازه چشمانت
برای برای تو بودن
نیت دلت را
کم دارم

دلم میخاد...

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

بیات می شود...

سفره زندگیم
نان جوانیش
دارد بیات می شود...
کجا
در کدامین

دلتنگی یتیمانه
سفره دلم را
برایت پهن کنم
بابا

* دلم یه آسمان حمکران می خواهد....

وقتی برایم شعر می گوید...

در عمق چشم نرگس تو دام هاست
اری نجابت ت سبب ازدحام هاست
صد مرد هم به خاک کف تو نمیشوند
اهنگ پای تو سخن بی کلام هاست
قامت کشیده ای چو دریا برین کویر
اری شدست سینه شاعر درو اسیر
شادی تویی و امید تو شاعرت شدست
اری ادیب مجلس ما عاشقت شدست

از نوشته های خودم نیست. در وصف من گفته شده.... :)

حسود

بنشین
در خانه ی دلم
که عطر نگاه تو
تمام لرزه هایش را
به خواب خواهد برد
این سرزمین
فقط و فقط
با بودن تو
آرام می شود
و تو
حسود تر از آنی
که کسی را
هم خانه ات کنی

قرارهای ما

بیا با هم قراری بگذاریم
من
بنشینم در همان بیشه دلنواز همیشگی
و بگویم از عاشقانه های مشترکمان
و تو
لبخند بزنی
و دلم
سرشار شود
از احساس ناب داشتن تو