صبور نرسیدن

چرا وقتی
آسمان دلم
ابریست
پرچین چشمانم
غرق باران می شود
...
این نگاه منتظر
تا کجا
باید صبور نرسیدن باشد؟!

دلنشین تر از عشق

همسایه ی
دیوار به دیوار دلم
تو
ناب تر از بارانی
مهربان تر از مادر
دلنشین تر از عشق

می کشانیم
به طلوعی ناب
که باز هم
در آسمان بارانی چشمانم
لبخند بنشانی به باغچه ی دلم
...

گاهی

گاهی سرشار می شوم
از بارش نگاهت
گاهی که
دلم آرام 
و نگاهم
بارانی دیدار
توست...

مقصد

خاطر دلم
آسوده ست
در این پیچ و خم
و فراز و نشیب ِ
سفر بی بازگشت زندگی
وقتی
تو
به استقبال من
تدارک ها دیده ای

سهم من

نه!
این سهم من از
عشق تو نبود
حضور سر وعده داریم
اما...
عشق در نگاهمان
نیست
تا دلواپسی هایم
را متلاطم کند
...
دلم کمی هیجان عشق می خواهد

گم میکنم

گاهی
گم میکنم
تو را
در عمق آرزوهایم

تا با هزاران
شوق و عشق
پیدایم کنی

و غرق شوم
در حس ِ ناب ِ داشتن ِتو

حواسم را

حواسم را
پرت می کنم
به بلندای اندیشه ام
...
آنجا که
حتی
قد خاطره هم
به آن نرسد
...

کاشتم

امید میکارم
تا آرزوهایم را
درو کنم

اتفاق

آبستن اتفاقی هستم
که این روزها
در وجودم
به تکامل رسیده است...

عصرانه

گاهی
کودک درونم
می نشیند در ایوان خیال
و با خدا
عصرانه می خورد
....
 گاهی که استدلال های
دست و پا گیرم
به خواب رفته اند...