آسمان بندگی

خرابتر ز دل من...
اگر به کوی تو باشد مرا مجــــال وصـــــول           رسـد به دولت وصـــل تو کار من به اصول
قــــرار برده ز من آن دو نرگـــس رعــــــنا           فـــراغ برده ز من آن دو جادوی مکحــــول
چــــو بر در تو مـــن بی‌نوای بی زر و زور          به هیـــچ باب ندارم ره خــــروج و دخـــول
کجا روم چه کنــــم چاره از کجــــا جویم          که گشـــــته‌ام ز غم و جــــور روزگار ملول
من شکســـــــــته بدحــــال زندگی یابم         در آن زمـان که به تیغ غمت شوم مقتــول
خرابتـر ز دل من غــم تو جـای نیافت           که ساخت دردل تنگـم قرارگاه نزول
دل از جواهــــر مهــــرت چو صیقلی دارد          بود ز زنگ حـــــــوادث هر آینـــه مصـــقول
چه جـــرم کرده‌ام ای جان ودل بحضرت تو          که طاعت من بی‌دل نمی‌شـود مقبـــول
به درد عشق بسـاز و خموش کن حافظ           رموز عشق مکن فاش پیش اهل عقول

شادی نوشت:
***********
امیدی هست هنوز... دلم گواهی می دهد
روزی خواهد رسید که به آرزوهایم لبخند بزنم و بگویم: دیدید خدا ضمنت لهم الاجابه هایش هم برای من اتفاق می افتد...
و به امید آن روز تمام دلتنگی هایم را صبور می مانم...