بیات می شود...

سفره زندگیم
نان جوانیش
دارد بیات می شود...
کجا
در کدامین

دلتنگی یتیمانه
سفره دلم را
برایت پهن کنم
بابا

* دلم یه آسمان حمکران می خواهد....

وقتی برایم شعر می گوید...

در عمق چشم نرگس تو دام هاست
اری نجابت ت سبب ازدحام هاست
صد مرد هم به خاک کف تو نمیشوند
اهنگ پای تو سخن بی کلام هاست
قامت کشیده ای چو دریا برین کویر
اری شدست سینه شاعر درو اسیر
شادی تویی و امید تو شاعرت شدست
اری ادیب مجلس ما عاشقت شدست

از نوشته های خودم نیست. در وصف من گفته شده.... :)

حسود

بنشین
در خانه ی دلم
که عطر نگاه تو
تمام لرزه هایش را
به خواب خواهد برد
این سرزمین
فقط و فقط
با بودن تو
آرام می شود
و تو
حسود تر از آنی
که کسی را
هم خانه ات کنی

قرارهای ما

بیا با هم قراری بگذاریم
من
بنشینم در همان بیشه دلنواز همیشگی
و بگویم از عاشقانه های مشترکمان
و تو
لبخند بزنی
و دلم
سرشار شود
از احساس ناب داشتن تو

صبور نرسیدن

چرا وقتی
آسمان دلم
ابریست
پرچین چشمانم
غرق باران می شود
...
این نگاه منتظر
تا کجا
باید صبور نرسیدن باشد؟!

دلنشین تر از عشق

همسایه ی
دیوار به دیوار دلم
تو
ناب تر از بارانی
مهربان تر از مادر
دلنشین تر از عشق

می کشانیم
به طلوعی ناب
که باز هم
در آسمان بارانی چشمانم
لبخند بنشانی به باغچه ی دلم
...

گاهی

گاهی سرشار می شوم
از بارش نگاهت
گاهی که
دلم آرام 
و نگاهم
بارانی دیدار
توست...

مقصد

خاطر دلم
آسوده ست
در این پیچ و خم
و فراز و نشیب ِ
سفر بی بازگشت زندگی
وقتی
تو
به استقبال من
تدارک ها دیده ای

سهم من

نه!
این سهم من از
عشق تو نبود
حضور سر وعده داریم
اما...
عشق در نگاهمان
نیست
تا دلواپسی هایم
را متلاطم کند
...
دلم کمی هیجان عشق می خواهد

گم میکنم

گاهی
گم میکنم
تو را
در عمق آرزوهایم

تا با هزاران
شوق و عشق
پیدایم کنی

و غرق شوم
در حس ِ ناب ِ داشتن ِتو